نوشته: یکشنبه 31 اردیبهشت 1396 ساعت: 9:09 نویسنده: مدير سايت
کلام اول

به نام خداوند مهربان و جاودانه
دوستان سلام
روزگارتان به کام باد. گاهی آنقدر روزگار به ما سخت می گیرد که فراموش می کنیم نقطه امید کجاست و یا تکیه گاه اصلی چه کسی است. در این شماره چون با چهاردهمین سال ارتحال چهره معنوی مشهورو عارف بالله مرحوم میرزا اسماعیل دولابی مصادف شده ایم چکیده ای از سخنان آن انسان فرهیخته را نقل می کنیم به آن امید که چراغ راه دوستان قرار بگیرد.
-هروقت در زندگی‌ات گیری پیش آمد و راه‌بندان شد، بدان خدا کرده است. زود برو با او خلوت کن و بگو با من چه کار داشتی که راهم را بستی؟
-زیارتت، نمازت، ذکرت و عبادتت را تا زیارت بعد، نماز بعد، ذکر بعد و عبادت بعد حفظ کن؛ کار بد، حرف بد، دعوا و جدال و... نکن و آن را سالم به بعدی برسان. اگر این کار را بکنی، دائمی می‌شود؛ دائم در زیارت و نماز و ذکر و عبادت خواهی بود.
-اگر غلام خانه‌زادی پس از سال‌ها بر سر سفره صاحب خود نشستن و خوردن، روزی غصه‌دار شود و بگوید فردا من چه بخورم؟ این توهین به صاحبش است و با این غصه خوردن صاحبش را اذیت می‌کند. بعد از عمری روزی خدا را خوردن، جا ندارد برای روزی فردایمان غصه‌دار و نگران باشیم.
- گذشته که گذشت و نیست، آینده هم که نیامده و نیست. غصه‌ها مال گذشته و آینده است. حالا که گذشته و آینده نیست، پس چه غصه‌ای؟ تنها حال موجود است که آن هم نه غصه دارد و نه قصه.
- مرگ را که بپذیری، همه غم و غصه‌ها می‌رود و بی‌اثر می‌شود. وقتی با حضرت عزرائیل رفیق شوی، غصه‌هایت کم می‌شود. آمادگی موت خوب است، نه زود مردن. بعد از این آمادگی، عمر دنیا بسیار پرارزش خواهد بود. ذکر موت، دنیا را در نظر کوچک می‌کند و آخرت را بزرگ. حضرت امیر علیه‌السلام فرمود: یک ساعت دنیا را به همه آخرت نمی‌دهم. آمادگی باید داشت، نه عجله برای مردن.
-اگر دقّت کنید، فشار قبر و امثال آن در همین دنیا قابل مشاهده است؛ مثل بداخلاق که خود و دیگران را در فشار می‌گذارد.
- تا می‌گویم شما آدم خوبی هستید، شما می‌گویید خوبی از خودتان است و خودتان خوبید. خدا هم همین طور است. تا به خدا می‌گویید خدایا تو غفّاری، تو ستّاری، تو رحمانی و... خدا می‌فرماید خودت غفّاری، خودت ستّاری، خودت رحمانی و.... کار محبت همین است.
- دل‌های مؤمنین که به هم وصل می‌شود، آب کُر است. وقتی به علی علیه السّلام متّصل شد، به دریا وصل شده است. شخصِ تنها، آب قلیل است و در تماس با نجاست نجس می‌شود؛ ولی آب کُر نه تنها نجس نمی‌شود، بلکه متنجس را هم پاک می‌کند.

سید ابراهیم اعلایی
سردبیر و مدیر مسوول

  • کلیدواژه ها: کلام اول
  • طبقه: شماره پنجاه و دوم بازدید: 5322

    
    ارزیابی مطلب فوق:


    آگهی های متنی